Chrzest pokuty, którego udzielał Jan nad Jordanem, jest znakiem sprawiedliwości, której człowiek oczekuje od Boga, której szuka z całego serca (...) I oto Jezus z Nazaretu staje w orszaku ludzi, którzy ożywieni tym pragnieniem przychodzą po chrzest pokuty, wyznając swoje grzechy. Jezus jest bezgrzeszny, a jednak staje wśród grzeszników. Fakt ten ma głęboką wymowę. Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. Właśnie ten Syn – bezgraniczne upodobanie Ojca – staje razem. Razem z nimi przyjmuje chrzest pokuty. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników. Wypełnienie tego zadania doprowadzi Go ostatecznie na krzyż. Już nad Jordanem Jan daje temu wyraz, gdy woła: Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.
(Homilia, Asyż, 10 stycznia 1993)
Baranek Boży, który gładzi grzechy świata,
Syn Boga, Pomazaniec, mimo że bezgrzeszny,
staje wraz z grzesznikami, by się z nimi zbratać.
Wychodzi z Nazaretu po trzydziestu latach,
by podjąć wielką walkę o nasz żywot wieczny,
Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.
Duch Boży pod postacią gołębicy wzlata,
gdy Jan Chrzciciel wypełnia rytuał konieczny.
Jezus wraz z grzesznikami staje, by się zbratać.
Tak jak Dawid pokonał silnego Goliata,
swe zwycięstwo nad śmiercią odniesie waleczny
Baranek Boży, który gładzi grzechy świata.
Oto się rozpoczęła Chrystusa krucjata
przeciwko Złemu, który jest wrogiem odwiecznym.
Jezus wraz z grzesznikami staje, by się zbratać.
Dziś do naszego serca Zbawiciel kołata,
przyjmijmy chrzest pokuty i żal w sercu skrzeszmy!
Baranek Boży, który gładzi grzechy świata
stoi wszak z grzesznikami, by się z nimi zbratać.
