Uwielbiająca robić ludzkości psikusy historia postawiła nas, Polaków, wobec sytuacji śmiesznej i tragicznej jednocześnie. Oto prawnuk wielkiego noblisty Henryka Sienkiewicza realizuje opisany przez tegoż w „Potopie” epizod, gdzie porywczy, acz szlachetny Kmicic dowiaduje się z ust księcia Bogusława, jakie są prawdziwe intencje Radziwiłłów, którym ów naiwny młodzieniec zaufał. Z ust konstytucyjnego ministra dowiadujemy się, jakie są jego (prywatne) opinie: państwo polskie istnieje teoretycznie, praktycznie nie istnieje, a najważniejszą sprawą w tej sytuacji jest ratowanie własnej sitwy (czyli PO), która do demontażu tego państwa doprowadziła.
Myślę, że mistrz Henryk w najczarniejszych koszmarach sennych nie przypuszczał, że jakiś jego potomek wcieli się w tę właśnie rolę.
Nie miał szczęścia współczesny książę Bogusław, bo jego opinie zostały nagrane i upublicznione, dzięki czemu usłyszała to cała Polska. W ten sposób wszyscy jesteśmy Kmicicami.
Jest pytanie, co ów „zbiorowy Kmicic” z tym zrobi? Z pewnością (w przeciwieństwie do pierwowzoru) będą nim targały sprzeczne myśli, opinie, reakcje. Lecz jaka będzie wypadkowa tych ruchów?
Nie wiadomo. Lecz dotychczasowe reakcje „zbiorowego Kmicica” nie napawają optymizmem. Wszak ten książkowy był rewelacjami Bogusława porażony, totalnie zaskoczony, podczas gdy my mieliśmy dość sygnałów i przesłanek, co do intencji „zbiorowego Bogusława”. I okazuje się, że wciąż jedna trzecia narodu z nim się identyfikuje. Jedni dają się zwieść chytrej propagandzie, inni po prostu szczerze (w przeciwieństwie do pierwowzoru) myślą, że „ich fortuna przy fortunie książęcych mościów wyrośnie”.
Być może, wybawienie przyjdzie od młodych, zwłaszcza tych, którzy byli zmuszeni udać się za chlebem do innych krajów. Oto napotkana w necie reakcja jednego z nich:
Okazuje się, że Polską rządzi organizacja przestępcza, która w dupie ma nawet Konstytucję. Sprzyjają jej główne media i 30% obywateli, będących w części beneficjentami chorego systemu, a w części zwykłymi idiotami, mającymi problem z operacjami na liczbach naturalnych; tym świadomym gratuluje, wybieracie naprawdę "najmniejsze zło". Powinniście siedzieć w zakładzie zamkniętym, tak dalece wasze postrzeganie rzeczywistości jest od niej samej odległe. Zrzekam się obywatelstwa polskiego, ponieważ jest mi wstyd posiadać paszport kraju, który zarządzany jest przez przestępców, przy aktywnym współudziale tych, którzy są tego przestępstwa ofiarami. Jeśli zaś kiedykolwiek wrócę do Polski, to tylko na czele, lub jako element większej układanki pod nazwą 'armia narodowo-wyzwoleńcza'. Nie mam żadnych oporów moralnych, żeby pozbawiać życia tych, którzy działają na szkodę mojej rodziny i najbliższych. Jak wskazują wyniki ostatnich wyborów, jest na świecie nas, podobnie myślących obywateli polskich, kilka, może nawet kilkanaście milionów. Razem mamy dość pieniędzy, zasobów ludzkich i wiedzy, żeby zbudować silną, świetnie wyszkoloną i wyposażoną armię.
Sadźcie drzewa, zbierajcie sznury. Zrobimy z nich użytek, jak wylądujemy.
